Polietylen – co to jest?

Polietylen – ta obco brzmiąca nazwa kojarzy nam się z czymś szkodliwym i sztucznym. Jest w tym tylko część prawdy. Jest to tworzywo sztuczne, ale najbardziej rozpowszechnione w użytku domowym, które ma kontakt z żywnością. Choć nieodpowiednio składowane faktycznie ma zły wpływ na przyrodę, to wystarczy odpowiednio utylizować odpadki z polietylenu, by móc cieszyć się tym wytworem ludzkiej ręki.  Rocznie na świecie produkuje się około 80 mln ton tego materiału, głównie właśnie do zastosowań spożywczych. Z polietylenu wykonane są:

• torby foliowe,
• pojemniki plastikowe,
• zbiorniki na wodę,
• sprzęty AGD

Jak widać, kontakt z żywnością czy wodą pitną jest standardowym wykorzystaniem tego materiału. Głównymi przyczynami takiego stanu rzeczy jest doskonała odporność chemiczna na większość substancji, ale również cechy bardziej przydatne w codziennym wykorzystywaniu:

• giętkość,
• lekkość,
• przezroczystość,
• termoplastyczność

Aż ciężko uwierzyć, że polietylen po raz pierwszy został otrzymany w 1898 roku, a otrzymywanie go na szerszą skalę ruszyło dopiero w latach 30. ubiegłego wieku. Otrzymujemy go z ropy naftowej lub gazu ziemnego.

Jak otrzymujemy polietylen?

Rozróżniamy dwa rodzaje tego surowca:

• małej gęstości,
• dużej gęstości.

Drugi z nich jest trwalszy, a metody jego otrzymania są mniej kosztowne i pracochłonne. Etylen w fazie gazowej musi zostać poddany działaniu ciśnienia nawet sięgającego 250 MPa i temperatury 250 st. Celsjusza. Katalizatorem całej reakcji są nadtlenki organiczne. Otrzymujemy polietylen o dość ciekawej konsystencji plastra miodu. Po zredukowaniu ciśnienia i ochłodzeniu się w zbiornikach z wodą otrzymujemy wstęgi, które potocznie nazywamy plastikiem.

Druga metoda, choć nie wymaga wysokiego ciśnienia i temperatury, jest bardziej problematyczna i kosztowna z powodu konieczności użycia specjalnych katalizatorów, które później muszą zostać usunięte z końcowego materiału.

Biodegradowalność – co to jest?

Biodegradowalność to proces naturalnego rozpadu substancji, w wyniku czego nie powstają szkodliwe dla człowieka i środowiska substancje. Każdy, kto miał choć trochę do czynienia z polietylenem, wie, że największą bolączką tego surowca jest właśnie prawidłowa utylizacja. Cały czas trwają jednak prace związane z usprawnieniem rozkładania się polietylenu oraz wyprodukowaniem materiału bardziej podatnego na działanie organizmów żywych, które zajmują się biodegradacją. Wystarczy jednak wskazać chociażby Pseudomonas fluorescens, które potrafią zmniejszyć masę tego plastiku o ponad 40%. To jednak stosunkowo niedawne odkrycie, które musi być rozwijane. Polietylen to materiał, który znajdziemy obecnie wszędzie. Nie mamy możliwości jego wycofania czy zaprzestania jego produkcji. Nasze życie stało się od niego uzależnione. Możemy jednak dawać swój wkład w ochronę środowiska – dbać o to, by prawidłowo go utylizować i poddawać recyclingowi.